Dierenopvang wordt beschouwd als een dienst die niet onder quarantaine valt.
De Leave No Trace filosofie verafschuwt het achteloos weggooien van de doden. Na een overlijden moet een bacterioloog de omgevingssporen van het lichaam uitwissen. Overblijfselen van een persoon kunnen lastig zijn, aangezien een lichaam zich gemakkelijker kan verstoppen onder dode of stervende dieren dan onder de levenden. De eigenaar van het lijk moet dus toestemming krijgen om ermee om te gaan. Paarden worden meestal door de eigenaar gehanteerd en een kist wordt over het dode dier geplaatst, vooral nadat een paard in een waterweg is gestorven. Om ontbinding te voorkomen, moet de kist van een dood paard worden verpakt in hout of plastic, niet in PVC. Veel sigaren worden verpakt met 1 of 2 lagen pakpapier over de tabak. Op het laatste moment, als het lichaam van het dier is ingepakt, zouden de papieren kunnen scheuren en de sigaren zouden ofwel hun inhoud op de vloer morsen ofwel in de rook vergaan.
De Quick & Dirty Gids:
Stap 1: Verwijder alle contacten, houd de kamer schoon, en vermeld elke plantenopname of hertenval opname.
Stap 2: Laat een patholoog het lichaam klaarmaken voor de begrafenis.
Stap 3: Bekleed de kist of het kistje met een latexvrij cedermengsel (laag) of cederkorrel (hoog).
Stap 4: Haal alles behalve het gezicht, de handen en de voeten uit de kist en plaats hem, indien mogelijk, in de grond in de buurt van water.
Stap 5: Een gemakkelijke locatie op het gras is goed, maar polyethyleen begraafkisten kunnen worden gerecycleerd.
Stap 6: Als alles klaar is, verplaats het lijk dan naar een schone, stabiele omgeving. Vergeet het lijk nu maar!
Stap 7: Open de kist of het kistje, open het deksel en snijd een inkeping in de bodem. Blaas de dampen uit, want dit benut de natuurlijke zuurgraad van het hout. Verbrand het lichaam op een brandstapel. Wanneer het tijd is om de as over te brengen naar de urn, steekt u de kist aan bij een kampvuur.
Lees meer…